Preparaty przeciwżylakowe – doustne

Przewlekłą niewydolność żylną (PNŻ) definiuje się jako wrodzone lub nabyte nieprawidłowe funkcjonowanie układu żylnego związane z niewydolnością zastawek żylnych z lub bez towarzyszących zaburzeń odpływu krwi żylnej, które może dotyczyć układu żył powierzchownych lub głębokich. PNŻ obejmuje: chorobę żylakową, zespół pozakrzepowy (ponad 40% przypadków jest skutkiem zakrzepicy żył głębokich), pierwotną niewydolność zastawek żylnych oraz zespoły uciskowe. PNŻ dotyczy znacznej części populacji europejskiej – 40–60% kobiet i 15–30% mężczyzn. Przyczyną rozwoju PNŻ jest upośledzenie napięcia ściany żylnej oraz funkcji zastawek w żyłach powierzchownych i głębokich. Dochodzi wówczas do cofania się krwi w układzie żylnym, wystąpienia nadciśnienia żylnego i zmian w mikrokrążeniu. Do czynników nasilających refluks żylny należą: ciepło, ciąża, otyłość, pozycja stojąca.

Niezależnie od przyczyny podstawowym czynnikiem prowadzącym do rozwoju PNŻ jest nadciśnienie żylne, które prowadzi do trwałego poszerzenia żył powierzchownych, a więc do żylaków. Wczesne objawy mogące świadczyć o niewydolności żylnej to: uczucie ciężkości kończyn dolnych i ich nadmiernej „pełności”– zmniejszające się po odpoczynku z uniesionymi nogami powyżej poziomu serca, niewielkie obrzęki – narastające głównie w godzinach wieczornych, widoczne niebiesko zabarwione poszerzone żyły powierzchowne oraz bolesne kurcze mięśni łydek; dolegliwości te nasilają się w pozycji stojącej lub siedzącej, w czasie upałów, przy dużej wilgotności powietrza. W zaawansowanym stadium choroby pojawiają się teleangiektazje – widoczne, poszerzone żyłki śródskórne oraz drobne żylaki siateczkowate, a z czasem szerokie skręcone żylaki głównych żył kończyny dolnej, obrzęki pojawiające się nie tylko wokół kostek, ale również wokół całego podudzia, zmiany skórne wypryskowe i zapalne, a nawet owrzodzenia.

Chorobie żylakowej łatwiej jest zapobiegać niż ją leczyć. Jeśli jednak dojdzie do powstania żylaków, należy stosować kompresoterapię (pończochy przeciwżylakowe), leki przepisane przez lekarza oraz polecane przez farmaceutów preparaty OTC. Wykorzystywane w leczeniu tzw. leki flebotropowe mają za zadanie zwiększać napięcie mięśniowe ścian naczyń żylnych, zmniejszać ich kruchość i przepuszczalność drobnych naczyń włosowatych, zmniejszać lepkość krwi, przeciwdziałać reakcji zapalnej (hamować uwalnianie mediatorów zapalnych, a także aktywację i adhezję leukocytów do śródbłonka naczyń żylnych). Większość leków flebotropowych jest pochodzenia roślinnego.

W gronie preparatów przeciwżylakowych doustnych pierwsze miejsce w tegorocznej ankiecie zajął lek Venescin Forte Herbapolu Wrocław. Zawiera wyciąg z nasion kasztanowca pospolitego oraz rutozyd. Działa przeciwobrzękowo i zwiększa tonus żył. Łagodzi obrzęki, ból, świąd, tkliwość. Preparat stosuje się w początkowych objawach przewlekłej niewydolności żylnej (w bólu, uczuciu ciężkości i puchnięciu nóg, kurczach łydek) oraz w przypadku objawów występujących po urazach (obrzęki, krwiaki).