Wydzielanie potu jest zjawiskiem fizjologicznym (naturalnym), kontrolowanym przez autonomiczny układ nerwowy. Celem jest chłodzenie (na skutek parowania z powierzchni ciała) oraz (w mniejszym stopniu) wydalanie produktów przemiany materii. Jednak aż 1–3 proc. populacji uskarża się na nadpotliwość (hiperhydrozę) – stan opisywany jako przewlekłe zaburzenie objawiające się nadmierną produkcją potu, przekraczającą prawidłowe wydzielanie, jakie jest niezbędne do utrzymania termicznej homeostazy organizmu. Nadmierna potliwość stanowi problem powszechny, który w równym stopniu dotyczy kobiet i mężczyzn. Gruczoły potowe dzieli się na ekrynowe i apokrynowe (ze względu na sposób wytwarzania wydzieliny). Pot wydzielany przez gruczoły ekrynowe należy do kluczowych mechanizmów termoregulacyjnych. Ekrynowe gruczoły potowe rozmieszczone są na całej powierzchni skóry (oprócz m.in. warg, przewodów słuchowych zewnętrznych oraz warg sromowych i łechtaczki). Ich najliczniejsze skupiska występują na dłoniach, stopach i w dołach pachowych. Gruczoły apokrynowe (zapachowe) zlokalizowane są głównie w okolicy pachowej, genitalnej, odbytu, wokół pępka, na brodawkach sutkowych. Uczynniają się w okresie dojrzewania. Klinicznie nadmierną potliwość dzieli się na pierwotną i wtórną (ze względu na przyczynę nadpotliwości) oraz na ogniskową i uogólnioną (ze względu na powierzchnię, której dotyczy). W diagnostyce hiperhydrozy istotne jest wykluczenie jej wtórnych przyczyn i zoptymalizowanie formy terapii. Zalecane jest rozpoczęcie leczenia od preparatów miejscowych, następnie leczenie ogólne lub zabiegowe, a w ostateczności metody chirurgiczne.

Preparatami pierwszego wyboru w terapii nadpotliwości są preparaty miejscowe, których działanie opiera się na mechanicznym blokowaniu ujść gruczołów potowych. Zalecane są produkty zawierające chlorek glinu. Chlorek glinu reaguje z wodą i białkami w kanalikach gruczołów potowych. W wyniku aplikacji tworzy się czop z polimerycznego żelu wodorotlenkowego, usuwany wraz ze złuszczaniem się warstwy rogowej naskórka. Wyroby antyperspiracyjne należy stosować na czystą, suchą, a także nieuszkodzoną skórę. Najlepiej wieczorem, ponieważ gruczoły potowe są mniej aktywne w nocy. W celu podtrzymania efektu terapeutycznego antyperspiranty należy stosować 1–3 razy w tygodniu.

Pierwsze miejsce w kategorii „Preparaty przeciw nadmiernej potliwości” zdobył antyperspirant medyczny Perspirex firmy Orkla Care. To produkt o unikalnym składzie, którego skuteczność została potwierdzona badaniami klinicznymi. Perspirex zawiera chlorek glinu, który reaguje z wodą i białkami w kanalikach gruczołów potowych. W wyniku tej reakcji powstaje warstwa żelu, która blokuje ujście kanalika. Uniemożliwia to przedostawaniu się potu na powierzchnię. Skóra pozostaje więc przyjemnie sucha i świeża. Zapewnia ochronę przed potem i jego nieprzyjemnym zapachem, w zależności od wariantu: 2–3 (Comfort, na bazie wody) oraz od 3 do 5 dni (Original i Strong na bazie alkoholu). Perspirex zawiera też system ochrony skóry (wariant Comfort i Original), który zmniejsza spadek poziomu PH skóry po zastosowaniu preparatu, dzięki temu skóra jest mniej podrażniona i zachowuje komfort.

Drugie miejsce farmaceuci przyznali produktowi leczniczemu Antidral (Teva Pharmaceuticals Polska).

Trzecie miejsce zdobył Medixil (Aspen Distribution).